ارزیابی مددجو و قالب گیری

در ابتدا با توجه به نسخه پزشک از عضو مورد نظر معاینه به عمل آورده می شود و در فرم ارزیابی، اطلاعات لازم ثبت می شود. اطلاعات فرم ارزیابی عبارتند از: نام و نام خانوادگی، سن،
آدرس و تلفن تماس، معرف، علت قطع عضو، بررسی نداشتن ادم، مشخص کردن نقاط حساس و دردناک، مشخص کردن نقاط برجسته استخوانی، تست قدرت عضلات، مشخص کردن درجه محدودیت حرکتی غیر نرمال و سایر اطلاعات لازم. پس از درج اطلاعات مددجو، نوع سوکت مناسب با توجه به طول استمپ تعیین می شود. نوع لاینر مناسب و قطعات پروتز با توجه به توان مالی مددجو انتخاب می شوند و در فرم مربوطه ثبت می گردند. اینکه استمپ وضعیت نرمالی داشته باشد و طول استمپ از زیر پاتلا تا دیستال استمپ 16 سانتی متر باشد سبب می شود تا استامپ در بهترین شرایط باشد. شرایط قطع عضو برای پزشک ممکن است به دو صورت باشد: اختیاری یا اکتسابی. در شرایط اختیاری دست پزشک تا حدودی باز است تا طول استمپ را انتخاب و تعیین کند. دیگر شرایط مثل بیماران دیابتی، مبتلایان به بیماری برگر، آمبولی وریدی و صدمات ترماتیک ناشی از جنگ و تصادفات سبب می شوند تا پزشک در تعیین طول استامپ به هنگام قطع عضو چندان آزاد نباشد.
جهت قالبگیری ابتدا لاینر مناسب را روی استمپ می پوشانیم و روی آن سلفون می کشیم. به دو منظور از سلفون استفاده می شود: اول اینکه قالب گچی از روی لاینر به راحتی جدا شود، دوم اینکه لاینر کثیف نشود.
سپس با خودکار روی سلفون نقاط برجسته و حساس که باید در هنگام اصلاح قالب مثبت  در نظر گرفته شوند علامت گذاری می کنیم. این نقاط عبارتند از: سر فیبولا، ستیغ تیبیا، محیط پاتلا، فضای بین مفصلی زانو در حد فاصل بین لبه تحتانی پاتلا و قسمت فوقانی توبروزیته تیبیا یا هر قسمتی از استمپ که در اصلاح قالب مثبت باید از روی آن فشار برداشته شود. همچنین نقاطی که می توان فشار بیشتری به آن مکان ها اعمال کرد را هم علامت گذاری می کنیم. لازم بذکر است بهترین حالت این است که سوکت سخت روی استمپ بیشترین سطح تماس را داشته باشد چرا که طبق فرمول فشار (فشار= نیرو / سطح) هر چه سطح کوچک تر باشد فشار به آن مکان افزایش می یابد لذا با ایجاد حداکثر تماس سوکت سخت با سطح استامپ می توان فشار بر استمپ را تا حد ممکن کاهش دهیم.
سپس محیط استمپ را به فاصله های 3 سانتی متر – 3 سانتی متر روی سلفنون توسط خودکار مشخص و محیط ها را در این مکان ها اندازه گیری و یادداشت می کنیم. قطر داخل – خارجی استامپ را نیز در این مکان ها را با کمک کولیس مخصوص اندازه گیری و یادداشت می کنیم. از یک رول گیبسون گچی 15 سانتیمتر استفاده می کنیم و طول آن را به اندازه یک دوم محیط استامپ در ناحیه زیر پاتلا تا انتهای استامپ را درنظر گرفته بعلاوه 5 سانتی متر کرده برش می زنیم (این طول را چهار لایه می کنیم)، گیبسون گچی چهار لایه را در آب می گذاریم و تا حدودی آب آنرا می فشاریم و روی استمپ گذاشته به آرامی ماساژ می دهیم تا نسبتا گیبسون خودش را بگیرد این کار به منظور این است که زمانی که گیبسون های بعدی به صورت عدد هشت انگلیسی روی استامپ پیچیده می شود از بافت نرم با حداقل جابجایی روی استخوان تیبیا و فیبولا قالبگیری شود.
بعد از انجام این مرحله یک نوار از جنس ترولن به عرض 2 سانتیمتر و طول 20 سانتیمتر روی پاتلا به صورت طولی قبل از پیچیدن گیبسون مرحله دوم، جهت سهولت استفاده از کاتر برای برش و خارج کردن قالب گذاشته می شود.
حال 3 رول گیبسون به عرض 15 سانتیمتر را در داخل آب انداخته روی گیبسون قبلی می گذاریم قبل از اینکه گچ خشک شود مکان زیر کندیل داخلی و زیر پاتلا را سریعا کمی فشار، ماساژ و فرم داده و با تاخیر وسط هر دو دست ناحیه فوق کندیلی داخلی و خارجی را فرم و ماساژ می دهیم و منتظر می مانیم تا گیبسون کاملا خشک شود.
با کمک کاتر ناحیه ای را که ترولن گذاشته بودیم را با احتیاط تا روی پاتلا به طوری که صدمه ای به لاینر وارد نشود برش می دهیم و با احتیاط قالب گرفته شده را از روی استمپ خارج می کنیم.